How bilingualism affected my school career

Jahk

|Lees Jahkini’s verhaal in het Nederlands|

Let me introduce myself. My name is Jahkini and I am currently enrolled in a bilingual education programme at my high school. Furthermore, I am an active member of the student council and I also work at an Ethiopian restaurant. My mother is from a small town in the Netherlands and speaks Dutch. My father, on the other hand, was born in what is formerly known as British Guyana. In Guyana they speak English. The Guyanese version of English is comparable to Jamaican English, as they both sometimes grammatically differ from standard English. At home I speak English with my father and Dutch with my mother.


In elementary school, my bilingualism soon became a problem for my teachers. In the first grade, they introduced a ‘moon-star-sun system’. Getting a ‘moon’ was the worst, a star meant acceptable and a sun referred to the best. This system mainly served to indicate the student’s attitude in class and to give an impression of how well the student was able to deal with the curriculum. In the third grade this system became a problem for me.

Despite the fact that I obtained good grades, I would always receive a ‘moon’. This system and the results obtained in the past were every year transferred from teacher to teacher. One day, one of my teachers advised me, in a coercive tone, to stop speaking English at home.

Entering fifth grade was a crucial moment, as this is the year in which the school gives you an advise on which level of high school education you should follow after elementary school. Because the moon system had been passed on year after year, my teachers told me “we advise you go on to MAVO, and, if you work hard, you might be able to go to HAVO”. A year later, I got a new teacher who told me that she would look at the results I had obtained in my exams instead of looking at the moon system. Eventually, I received the advice to go on to HAVO/VWO after elementary school and after one year, I moved on to a Dutch/English bilingual programme at VWO level.

In high school, my bilingualism was naturally encouraged, as I was following a bilingual education. Teacher, however, noticed that my grammar was not up to standard. They advised me to take a dyslexia test. I followed their advice and the outcome of the test was once again striking. After the test, we received a rapper stating that: “it seems very unlikely that she will be able to obtain her VWO degree” and “she has a serious language deficiency in comparison to other VWO student”. I had a language deficiency, but I did not have dyslexia. Not once in this test they asked me wether I was bilingual, or if Dutch was even my mother tongue.

A long story short; my experience is that people and especially teachers still consider bilingualism as a handicap rather than a benefit.

Hoe meertaligheid mijn schoolcarrière heeft beïnvloed.

Ik zal mijzelf even voorstellen. Ik ben Jahkini, zit momenteel in 5VWO (tweetalig onderwijs), en ben verder onder andere actief lid van de leerlingenraad en werk in een Ethiopisch restaurant.

Mijn moeder komt uit Nederland, een klein gehucht genaamd Groessen om precies te zijn, en zij spreekt gewoon Nederlands. Mijn vader komt uit voormalig Brits Guyana. In Guyana spreken ze Engels. Guyanees Engels is te vergelijken met het Jamaicaanse Engels, wat afwijkt van het standaard Engels. Thuis spreek ik dus met mijn vader Engels en met mijn moeder Nederlands.

In mijn eerste leeromgeving, wat voor mij de basisschool was, werd mijn tweetaligheid al snel een probleem voor de docenten.Vanaf groep drie kregen we te maken met een maantjes, sterretjes, zonnetjes systeem. Een maantje was het slechtst. Een sterretje middelmatig goed en een zonnetje zeer goed. Dit systeem had voornamelijk betrekking op de leerling’s  leerhouding en de docent’s impressie van de beheersing van de leerstof. In groep vijf begon dit systeem een probleem te worden voor mij.

Ondanks dat mijn toetsscore altijd rond de 8 lag, kreeg ik keer op keer weer een maantje. Dit systeem werd jaar na jaar overgenomen door de docenten, en ondanks mijn goede toetscores, gaven de docenten mij elke keer weer een maantje. Op een dag adviseerde mijn docente mij op een vrij dwingende toon om geen Engels meer thuis te spreken

Toen kwam groep zeven, een cruciaal jaar aangezien hier je schooladvies al gedeeltelijk werd bepaald. Omdat dit maantjes systeem jaar na jaar is overgenomen zeiden de docenten tegen mij: “wij raden jou aan MAVO te gaan doen en als je heel hard leert kan je misschien de HAVO halen”.

Een jaar later, in groep 8, kreeg ik een nieuwe docent die tegen mij zei: ik ga kijken naar jóuw scores op de toetsen en neem dit maantjes systeem niet mee bij de bepaling van jouw middelbare schooladvies. Uiteindelijk heb ik het advies HAVO/VWO gekregen en ben na 1 jaar doorgestroomd naar het tweetalige Engels/Nederlands VWO gedeelte.

Op de middelbare school werd tweetaligheid vanzelfsprekend aangemoedigd, aangezien ik ‘bilingual education’ volg. Maar docenten merkten dat mijn taal en spelling niet op niveau was. Ze raadden mij aan om een dyslexie test te gaan doen. Dus ik heb een dyslexie test gedaan, en de uitkomst hiervan was once again vrij frappant. Na wat spel en leestesten kregen we thuis een rapport gestuurd met, ik citeer: “het zou me erg onwaarschijnlijk lijken dat ze haar VWO zal halen” en “ze heeft een zware achterstand op andere VWO leerlingen”. Ik had dus wel een ‘taal achterstand’, maar er was geen sprake van dyslexie. Niet één keer in dit onderzoek is mij gevraagd of ik tweetalig ben, of dat Nederlands überhaupt mijn moedertaal is.

Kortom, het is mijn ervaring dat mensen en dan vooral docenten tweetaligheid nog steeds eerder als een probleem beschouwen in plaats van een toevoeging.